Δραπετεύοντας από το κλουβί της τελειομανίας. ~ Chris Kiran Aarya

«Στη ρίζα της η τελειομανία δεν είναι στην πραγματικότητα η βαθιά αγάπη του να είσαι σχολαστικός. Είναι ο φόβος. Ο φόβος του να κάνεις λάθος. Ο φόβος του να απογοητεύσεις τους άλλους. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος της επιτυχίας.» ~ Michael Law

Κατά τα φαινόμενα, ένας τελειομανής δείχνει τέλειος. Κυβερνούν τον κόσμο τους, από την καριέρα τους μέχρι το πλυντήριο τους, και θεωρούν πως υπάρχει ένας σωστός και ένας λάθος τρόπος για να γίνονται τα πάντα. Γνωρίζουν και ελέγχουν το περιβάλλον τους. Όμως τι έχουν θυσιάσει για αυτό τον έλεγχο; Για αυτή την τελειότητα; Έχουν επιλέξει την τελειότητα αντί της ευτυχίας;

Τελειότητα και Εννεάγραμμα

Λίγα χρόνια πριν είχα την τύχη να γνωρίσω την Δρα Melanie Joy η οποία είναι ευρέως γνωστή ως η συγγραφέας του βιβλίου Why We Love Dogs, Eat Pigs, and Wear Cows (γιατί αγαπάμε τα σκυλιά, τρώμε τα γουρούνια και φοράμε αγελάδες). Είναι επίσης απόφοιτος Ψυχολογίας του Harvard, καθηγήτρια Ψυχολογίας και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη και είναι εκείνη η οποία με μύησε στο Εννεάγραμμα. Αμέσως μετά την γνωριμία μου με το Εννεάγραμμα, κατάλαβα πως ήταν κάτι για το οποίο ήθελα να μάθω περισσότερα, όχι μόνο για να το χρησιμοποιήσω στη διδασκαλία της γιόγκα, αλλά και για να κατανοήσω καλύτερα τους ανθρώπους γύρω μου και το λόγο που κάνουν ότι κάνουν. Όπως μου επεσήμανε η Melanie, η γνώση του Εννεάγραμματος μας επιτρέπει να έχουμε περισσότερη συμπόνια για τους άλλους ανθρώπους, και ειδικότερα για εκείνους με τους οποίους δυσκολευόμαστε να τα πάμε καλά. Αυτό που ανακάλυψα όταν ενσωμάτωσα το Εννεάγραμμα στη διδασκαλία της γιόγκα  είναι ότι μπορούσα να αντιλαμβάνομαι τους τύπους των ανθρώπων που έρχονταν στα μαθήματα μου και να ανακαλύπτω τι είχαν ανάγκη ώστε να αισθάνονται ασφαλείς και να έχουν την μεταμορφωτική εμπειρία που αναζητούσαν. Συνειδητοποιώντας ότι ένας συγκεκριμένος τύπος από το Εννεάγραμμα μπορεί να είναι είτε εκνευρισμένος είτε να δυσκολεύεται, ήταν ευκολότερο να βρω τα κατάλληλα λόγια για να τον βοηθήσω να νιώσει ξανά ήρεμος και συναισθηματικά ισορροπημένος – συχνά με άμεσο αποτέλεσμα. Το Εννεάγραμμα είναι πλούσιο στις περιγραφές του κάθε τύπου συμπεριλαμβάνοντας και την υγιή και μη υγιή εκδοχή του καθενός, και το καλύτερο, στο τι είδους προσωπική και πνευματική ‘μελέτη’ χρειάζεται να κάνει ο καθένας για να παραμείνει σε υγιές μονοπάτι. Για αυτούς που δεν το γνωρίζουν, το Εννεάγραμμα είναι μια μελέτη εννέα βασικών τύπων προσωπικότητας. Εξηγεί γιατί συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και τι δουλειά χρειάζεται να γίνει για την προσωπική μας ανάπτυξη.

Σύμφωνα με το Εννεάγραμμα, από την παιδική μας ηλικία ο καθένας από εμάς έμαθε πώς να αισθάνεται ασφαλής και αγαπητός μέσα στην οικογένεια του αναπτύσσοντας μια στρατηγική αντιγραφής η οποία λειτουργούσε καλύτερα για τον καθένα. Και εφόσον αυτές οι στρατηγικές αντιγραφής λειτουργούν, τις κουβαλάμε και στην ενήλικη ζωή μας, επηρεάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το πώς βλέπουμε τον κόσμο, και το τι μας παρακινεί.

Κάθε μία από αυτές τις στρατηγικές αντιγραφής κατηγοριοποιούνται σε εννέα κατηγορίες με έναν αντιπροσωπευτικό αριθμό η καθεμία:

1 – Ο Τελειομανής

2 – Ο Αρωγός

3 – Ο Επιτυχημένος

4 – Ο Ρομαντικός

5 – Ο Παρατηρητής

6 –  Ο Ερωτών

7 –  Ο Τυχοδιώκτης

8 – Ο Αυταρχικός

9 – Ο Ειρηνοποιός

Από όλους τους τύπους που είδα να έρχονται στα μαθήματα γιόγκα, ο τύπος που φάνηκε να αντιμετωπίζει τα περισσότερα εμπόδια ήταν επίσης και αυτός που φάνηκε να ωφελείται περισσότερο: ο τύπος νούμερο ένα, γνωστός και ως ο τελειομανής.

Ο Τελειομανής

Οι τελειομανείς στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι πειθαρχημένοι, επιμελείς και καθοδηγούνται από τον στόχο τους. Στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία μας για να λειτουργούν τα πράγματα με δίκαιο τρόπο. Ο τύπος νούμερο ένα, οι τελειομανείς, είναι οι απόλυτοι ιδεαλιστές και ανά τους αιώνες, υγιείς τύποι όπως ο Raoul Wallenberg (Ραούλ Βάλενμπεργκ), ο Mahatma Gandhi (Μαχάτμα Γκάντι) και η Joan of Arc (Ιωάννα της Λωρραίνης) έχουν εμπνεύσει εκατομμύρια.

Στη χειρότερη όμως περίπτωση, οι τελειομανείς μπορεί να είναι υπερβολικά επικριτικοί, εξουσιαστικοί και παντογνώστες. Ακόμα χειρότερο για αυτούς είναι πως στην αυτοκριτική τους μπορεί να είναι απόλυτα σκληροί, κάνοντας το πολύ δύσκολο να είναι πρωτοπόροι σε οτιδήποτε και να υπομένουν τη διαδικασία της μάθησης όπως οι υπόλοιποι. Κανένας άλλος τύπος δεν ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο στο να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους και άσχετα από το πόσο καλά τα πηγαίνουν, αν δεν κάνουν κάτι ‘τέλεια’ νιώθουν αποτυχημένοι. Ακόμη και τότε, δεν είναι ικανοποιημένοι με την αυτοκριτική τους.

Οι τελειομανείς έμαθαν από την βρεφική τους ηλικία ότι αν παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες και «κάνουν τα πράγματα σωστά», θα είναι πιο ασφαλείς, θα λαμβάνουν περισσότερη αγάπη και θα αποκτούν αυτό που θέλουν. Έτσι η ζωή τους περνά επιδιώκοντας την τελειότητα σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου και του κόσμου γύρω τους. Έτσι, συχνά γίνονται αυτόκλητοι θεματοφύλακες της υπευθυνότητας προς απογοήτευση όλων αυτών γύρω τους που αισθάνονται ότι οι τελειομανείς συμπεριφέρονται διαρκώς αυταρχικά.

Εν τω μεταξύ, ο τελειομανής θεωρεί ότι προέρχεται από ένα μέρος αγάπης και προσπαθεί να δείξει σε κάποιον «το σωστό τρόπο» να κάνει κάτι -ενώ δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι μπορούν να υπάρξουν πολλοί  «σωστοί τρόποι»  για να το πράξει.

Συχνά έχει ακουστεί να λένε πως αν δεν μπορούν να αντιληφθούν και να μάθουν κάτι γρήγορα και να είναι καλοί σε αυτό, δεν θέλουν να το κάνουν. Αυτό βασίζεται σε ένα βαθιά ριζωμένο συναίσθημα πως αν δεν κάνουν κάτι τέλεια, όχι μόνο θα συνθλιβεί το εγώ τους, αλλά θα αισθανθούν ανασφαλείς και ανάξιοι να αγαπηθούν.

Έτσι, μεγαλώνουν θέλοντας να γνωρίζουν τους κανόνες που ισχύουν σε κάθε περίσταση. Είναι εκείνοι που διαβάζουν τις οδηγίες στο εσωτερικό του κουτιού ενός παιχνιδιού και βεβαιώνονται ότι όλοι τις κατανοούν. Στη θεραπεία ζευγαριών θα προσπαθήσουν να μάθουν γρήγορα τους κανόνες, έτσι ώστε να «κερδίσουν» και να γίνουν ο τέλειος πελάτης. Το διαρκές μοτίβο ενός τελειομανή είναι «υπάρχει ένας σωστός τρόπος για να το κάνεις αυτό, άσε με να σου δείξω πως γίνεται».

Είναι υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του τίμιου παιχνιδιού αλλά συχνά αισθάνονται θυμωμένοι με ότι συμβαίνει στον κόσμο τους γιατί είναι «λάθος». Ο θυμός τους εκφράζεται σαν ηθική αγανάκτηση και σαν πεποίθηση του εγώ τους ότι γνωρίζει τι είναι καλό για αυτούς και για τους άλλους.

Στην πορεία, βλέπουν τους εαυτούς τους σαν ορθολογιστές, που γνωρίζουν το τι είναι σωστό, αλλά χρησιμοποιούν υπερβολικά το ορθολογικό μυαλό τους  και δεν αναγνωρίζουν ούτε και εκφράζουν τη διαίσθησή τους. Αγνοούν τα συναισθήματα τους και εγκαταλείπουν τον πνευματικό εαυτό τους.

Αν καταλήξουν να απορρίψουν αυτές τους τις ανάγκες, τότε αυτό τους αφήνει δυστυχισμένους και πικραμένους. Έχουν «παίξει σύμφωνα με τους κανόνες» όμως δεν έχουν ανταμειφθεί με αγάπη και στενές προσωπικές σχέσεις. Κανένας δεν θα έπρεπε να είναι αναγκασμένος να ζει καταυτό τον τρόπο.

«Δεν μπορείς να σκέφτεσαι τον εαυτό σου έξω από μια φυλακή φτιαγμένη από σκέψεις» – Krishna Das

Και τι τους προκαλεί άγχος; Η ανάγκη να ελέγχουν τους εαυτούς τους και τα πάντα γύρω τους ώστε να είναι όλα τέλεια-και η προσπάθεια αυτή τους καταβάλλει. Μπορεί να καταλήξουν εξαντλημένοι από τα υψηλά κριτήρια που θέτουν για τους εαυτούς τους και τους άλλους.

Στα μαθήματα γιόγκα οι μαθητές που παρατηρούν πιο συχνά τους άλλους είναι οι τελειομανείς. Η αυτοκριτική τους απαιτεί την σύγκριση, οπότε το εγώ τους χρειάζεται να συλλέξει στοιχεία για να τα παρουσιάσει ενώπιον του δικαστή για την καταδίκη.

Είναι συνήθως εκείνοι οι οποίοι προτού πάνε σε ένα μάθημα γιόγκα εξασκούνται στο σπίτι με ένα DVD για χρόνια, επειδή φοβούνται μήπως δεν το κάνουν τέλεια και τους δουν.

Είναι εκείνοι οι οποίοι στενοχωριούνται και δείχνουν ηττημένοι όταν δεν μπορούν να κάνουν μια απαιτητική στάση ενώ οι άλλοι γελάνε καθώς αυτοί παραδέρνουν και πέφτουν και αποτυγχάνουν και προσπαθούν ξανά.

Και πάνω απ’όλα, δυσκολεύονται στο διαλογισμό και στη χαλάρωση επειδή τότε είναι που ο εσωτερικός τους δικαστής κοπανάει το σφυρί για να συνεδριάσει το δικαστήριο και να τους δικάσει για όλα όσα δεν έκαναν τέλεια εκείνη την ημέρα.

Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι τελειομανείς, ειδικότερα οι γυναίκες, μπορεί να αισθανθούν τα ίδια πράγματα λόγω της πίεσης που ασκεί η κοινωνία στο να φτάσουν ένα ιδανικό ομορφιάς, την τέλεια μητρότητα ή την επιτυχημένη καριέρα.

Η γιόγκα και οι Τελειομανείς

Όπως ακριβώς κάνουν με τη ζωή τους, οι τελειομανείς μαθητές σας θα θελήσουν να μάθουν «τους κανόνες» και θα προσπαθήσουν να είναι «καλοί μαθητές». Και δεδομένης της ξεφτισμένης κατάστασης που επικρατεί στην εθιμοτυπία της γιόγκα αυτές τις μέρες, αυτό μπορεί να αποτελέσει μια ανάσα φρεσκάδας.

Επίσης οι τελειομανείς τείνουν να έλκονται από εκείνα τα στυλ της γιόγκα  τα οποία δίνουν έμφαση στην ευθυγράμμιση αφού αντιπροσωπεύουν ένα καθαρό σύνολο «κανόνων» για να ακολουθούν και μπορεί να αποφεύγουν μαθήματα που δίνουν έμφαση στις τεχνικές αναπνοής, στο διαλογισμό ή στην πνευματική μεταμόρφωση αφού δεν βασίζονται σε κανόνες και είναι δυσκολότερο να είναι «καλοί» σ’αυτά.

Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε όταν διδάσκουμε γιόγκα μπορεί να σημαίνει κάτι το τελείως διαφορετικό για έναν τελειομανή. Για πολλούς από αυτούς, η παράδοση ισούται με αποτυχία και ο μετασχηματισμός των λέξεων είναι είτε τρομακτικός είτε προκαλεί γέλια αφού το ορθολογικό τους μυαλό δεν βγάζει νόημα απ’αυτόν.

Ήμουν συνηθισμένος στο να έχω λίγους τελειομανείς μαθητές σε κάθε τάξη και ήταν μέχρι που μετακόμισα στη Γερμανία όπου ήρθα αντιμέτωπος με καταστάσεις όπου η μισή τάξη, αν όχι η πλειοψηφία των μαθητών, ήταν τελειομανείς.

Η Γερμανική κουλτούρα δίνει μεγάλη αξία στην τελειομανία και στην τήρηση των κανόνων. Είναι ο λόγος για τον οποίο οι Γερμανοί δημιουργούν τέτοιας υψηλής ποιότητας προϊόντα και ο δείκτης της εγκληματικότητας είναι τόσο χαμηλός – τα πρότυπα εδώ έχουν πραγματική αξία.

Αλλά αυτά τα πρότυπα έχουν επίσης ένα συναισθηματικό κόστος αφού η τελειομανία είναι στενά συνδεδεμένη με το άγχος και την κατάθλιψη καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν πρότυπα τα οποία είναι άπιαστα. Και ενώ υπάρχουν πρακτικές οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στο να μειωθεί ή να εξαφανιστεί η παρουσία του άγχους και της κατάθλιψης στο σώμα, αν δεν αντιμετωπίσουμε τη ρίζα της αιτίας που τα προκαλεί, σε αυτή την περίπτωση την τελειομανία, οι συνέπειες θα συνεχίσουν να επιστρέφουν.

Αν κάποιος χρειάζεται τη γιόγκα  αυτός είναι ο τελειομανής.

Φυσικά, κατέληξα να μετακομίσω στη Στουτγάρδη, την πιο τελειομανή πόλη της Γερμανίας. Είναι η έδρα της Πόρσε, της Μερσεντές, των αυτοκινήτων smart, της Bosch και άλλων εταιριών που παράγουν μερικά από τα καλύτερα προϊόντα στον κόσμο. Οι άνθρωποι εδώ εργάζονται σκληρά, είναι έξυπνοι, ευσυνείδητοι και προσπαθούν πάντα να τα κάνουν όλα με το «σωστό τρόπο». Είναι εδώ στη Στουτγάρδη που έμαθα ακόμα περισσότερα για το τίμημα που πληρώνουν οι άνθρωποι για την τελειομανία τους όπως επίσης έμαθα περισσότερα για το πώς να διδάξω γιόγκα  στους τελειομανείς.

Διδάσκοντας γιόγκα στους τελειομανείς

«Δεν είναι το μέγεθος του φορτίου που σπάει την πλάτη σου, είναι ο τρόπος που το κουβαλάς». ~ Lou Holtz

Όταν διδάσκεις γιόγκα  στους τελειομανείς, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις να κάνεις όχι μόνο με κάποιον που προσπαθεί συνεχώς να τα κάνει όλα σωστά, αλλά και με κάποιον με έντονο το αίσθημα της προσωπικής υποχρέωσης και ευθύνης να διορθώσει τα κακά αυτού του κόσμου.

Έρχονται στη γιόγκα συχνά εξουθενωμένοι επειδή κουβαλούν αυτό το φορτίο, μη γνωρίζοντας πώς να το κουβαλήσουν, πολύ λιγότερο πώς να το ξεφορτωθούν. Το βλέπεις στα σφιγμένα τους σώματα τα οποία αποτελούν μια σωματική εκδήλωση  της αυτοκριτικής τους – του δικαστή. Οπότε, αυτό που συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να κάνει είναι να προσκαλεί τους μαθητές να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να μην είναι τέλειοι και ότι μπορούν να δίνουν αυτή την έγκριση καθημερινά.

Μόλις λέω αυτά τα λόγια σε μια τάξη γεμάτη με τελειομανείς, η αντίδραση είναι προφανής; ώμοι χαλαρώνουν, η ένταση μετριάζεται και μερικές φορές δάκρυα κυλάνε από τα μάτια.

Επίσης τους υπενθυμίζω ότι δεν υπάρχει επιτροπή με κριτές Ολυμπιακών αγώνων στη μια πλευρά του τοίχου για να κρίνουν την asana τους και να τους βαθμολογήσουν και ότι ο μόνος κριτής στο δωμάτιο είναι αυτός που έφεραν μαζί τους. Οπότε απολύστε τον κριτή! Ο εγωισμός μας είναι όπως μια μαϊμού που κάθεται σε ένα δέντρο από πάνω μας και μιλάει ασταμάτητα όμως αυτό δεν μας υποχρεώνει να την ακούμε. Εξάλλου, πότε μας έδωσε ο εγωισμός μας καλή συμβουλή έτσι και αλλιώς;

Και αφού επιθυμώ να εισαγάγω μια απαιτητική asana στις μεικτού επιπέδου τάξεις, το βρίσκω χρήσιμο να κρατήσω τα πράγματα σε παιχνιδιάρικη διάθεση όχι μόνο για τους τελειομανείς αλλά και για όλους τους υπόλοιπους. Και αν δεν άφησαν τον εγωισμό τους έξω από την πόρτα όταν έβγαλαν τα παπούτσια τους, μπορούν πάντα να τρέξουν πάλι έξω και να τον αφήσουν λίγο πριν ξεκινήσουμε μια απαιτητική ισορροπία χεριών.

Οι τελειομανείς μαθητές συνεχώς ρωτούν τον εαυτό τους και τους δασκάλους τους ‘το κάνω σωστά;’ Θυμάμαι ακόμα το περσινό Καλοκαίρι μια νεαρή μαθητευόμενη Γερμανίδα δασκάλα η οποία ήταν στα πρόθυρα δακρύων επειδή ήθελε να μάθει αν έκανε μια προσαρμογή «απόλυτα σωστά». (Την έκανε)

Αφού το εγώ τους, τους τιμωρεί τόσο αυστηρά επειδή δεν κάνουν κάτι σωστά, οι τελειομανείς τείνουν να παίζουν εκ του ασφαλούς και να κάνουν μόνο ότι ξέρουν ότι μπορούν να κάνουν σωστά για να μην ντροπιαστούν. Αλλά όπως και οποιοσδήποτε άλλος, χρειάζεται να επεκταθούν πέρα από αυτό αν θέλουν να αναπτυχθούν και να μεταμορφωθούν.

Όπως γνωρίζουν οι μαθητές μου, είμαι συνδρομητής στη σχολή γιόγκα

Pablo Picasso (Πάμπλο Πικάσο). Όταν ρωτήθηκε γιατί πάντα προσπαθεί να κάνει πράγματα τα οποία δεν μπορεί να υλοποιήσει, ο Πικάσο απάντησε «Πως αλλιώς θα μάθω πώς να τα κάνω;»  Και αυτή τη στάση μεταφέρω στην πρακτική και τη διδασκαλία μου.

Είναι σημαντικό για έναν τελειομανή να αποδεχθεί ότι είναι αρχάριος σε κάτι και να μην περιμένει άμεση υπεροχή. Για αυτούς, πάνω απ’όλα, το να προσπαθούν και να αποτυγχάνουν και να ξαναπροσπαθούν τους βοηθάει να ηρεμήσουν τον εσωτερικό τους κριτή και να βρουν τη χαρά στο ταξίδι της μάθησης. Αυτό τους βοηθάει να ανοίξουν πολλές νέες πόρτες που η τελειομανία τους, τους είχε προηγουμένως κλείσει.

Οπότε οι τελειομανείς πρέπει να ενθαρρυνθούν να ανακαλύψουν τα όρια τους, να αισθανθούν άνετα και να προχωρήσουν ομαλά πέρα από αυτά. Χρειάζεται να μην ανησυχούν αν θα αποτύχουν σε μια πόζα και αν θα ντροπιαστούν. Μερικές φορές η γιόγκα είναι όπως το σκι, όταν ψάχνεις να βρεις το άκρο θα πέσεις, αλλά δεν πειράζει. Είναι όλα μέρος της διαδικασίας της μάθησης και μας βοηθάει στο να μην παίρνουμε τους εαυτούς μας και πολύ στα σοβαρά.

Και μόλις αυτοί οι μαθητές έχουν προχωρήσει πέρα από την παράλυση της τελειομανίας στο να ωθήσουν τους εαυτούς τους πέρα απ’τα όρια, μπορεί να οδηγηθούν στην αντίθετη κατεύθυνση και να το παρακάνουν οδηγούμενοι σε τραυματισμούς και αυτοκατηγορίες το οποίο μπορεί να τους οδηγήσει πάλι στην αρχή. Οπότε είναι σημαντικό να βρουν και να διατηρήσουν μια υγιή αίσθηση ισορροπίας και υπομονής στην πρακτική – όπως είναι και για όλους τους υπόλοιπους.

‘Η ευδαιμονία είναι εύκολη, απλά πάρε ένα ναρκωτικό. Αυτό που είναι δύσκολο είναι να αισθανόμαστε καλά με τους εαυτούς μας.’ ~ Krishna Das

Στη συνέχεια, μια καθοδηγούμενη πρακτική διαλογισμού, η οποία επιτρέπει στον τελειομανή να ξεχωρίσει το εγώ του (τον κριτή) από τον αληθινό του εαυτό, είναι πολύ σημαντική. Φυσικά στο διαλογισμό  μπορεί να έχουν όλοι τις ίδιες δοκιμασίες για να κάνουν αυτό το διαχωρισμό, αλλά για τον τελειομανή ο κριτής μπορεί να ακούγεται περισσότερο σαν την επιβλητική φωνή του Θεού αντί για αυτό που είναι, ενόχληση.

Οι τελειομανείς συνήθως έχουν εμμονή με το τι πηγαίνει λάθος με τους εαυτούς τους και τον κόσμο και το πώς αυτό μπορεί να διορθωθεί, για να μην αναφέρω πως όλοι γύρω τους «τα κάνουν όλα λάθος». Στην πορεία, αρνούνται στους εαυτούς τους την ευκαιρία να είναι ευτυχισμένοι και να έχουν υγιείς σχέσεις με τους γύρω τους αφού ο συνεχής καταιγισμός κριτικών τους κουράζει όλους (ειδικά τους τελειομανείς).

Έτσι ένα μεγάλο βήμα για αυτούς είναι να μάθουν να αποδέχονται όχι μόνο τα δικά τους ελαττώματα αλλά και αυτά των άλλων με συμπόνια και χιούμορ. Στο κυνήγι της τελειότητας, κυνηγούν το αδύνατο. Ένα μεγάλο μέρος του να ζούμε σε ανθρώπινο σώμα είναι να συνειδητοποιούμε τα ελαττώματα μας και τις ατέλειες μας αλλά να μαθαίνουμε όπως και αν έχει να αγαπάμε τους εαυτούς μας (και τους άλλους).

Αλλά μόλις ένας τελειομανής μαθητής σταματήσει να ακούει τον κριτή και αισθανθεί τα ευεργετήματα της asana ή διαλογιστεί με τον αληθινό του εαυτό, κάτι μαγικό συμβαίνει. Αρχίζουν να επιτρέπουν στους εαυτούς τους να αισθανθούν την πρακτική σε βαθύτερο επίπεδο.

Εγκαταλείπουν την ανάγκη τους να είναι τέλειοι και αυτή η ‘τελειότητα’ επικυρώνεται από την έγκριση των άλλων. Αγαπούν και σέβονται τους εαυτούς τους και είναι πιο ικανοί στο να λαμβάνουν αγάπη από τους άλλους. Οι προσωπικές τους σχέσεις μεταμορφώνονται και οι ιδεαλιστικές τους προθέσεις και η συμπόνια τους γίνονται πιο εμφανείς αφού πια δεν εμφανίζονται ως αυταρχικοί και εξουσιαστικοί.

Εν ολίγοις γίνονται πιο αγαπητοί και κατανοητοί όχι μόνο στους εαυτούς τους αλλά και στους άλλους επίσης.

Μη φοβάσαι την τελειότητα, δε θα την φτάσεις ποτέ.

Σαλβαδόρ Νταλί

Δεδομένης της πίεσης που ασκεί η κοινωνία στις μέρες μας να έχουμε μια συγκεκριμένη εμφάνιση και να συμπεριφερόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένες από τις δυναμικές ενός τελειομανή σε όλους μας. Και μέσα από μια ειλικρινή δέσμευση στην πρακτική μας, μπορούμε να σωπάσουμε την αυτοκριτική μας και να προχωρήσουμε από και προς ένα μέρος αγάπης και αποδοχής. Μπορούμε να γίνουμε αγάπη. Μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι.

Μετάφραση: Ευαγγελία Κρεμμύδα